เกริ่นก่อน ... ว่าแม่เราเป็นครู ซึ่งแน่นอนมาพร้อมกับ ความคาดหวังสูง , ระเบียบ , เคร่งครัด , อยู่ในกรอบ บลาๆ ซึ่งเราคิดว่าแม่เราเนี่ย ต้องการที่จะให้เราเรียนเก่งๆ เพื่อ...จะได้รับราชการ ทำงานดีๆ มีอนาคต
แต่....มันมากเกินไปไหม ? เรากับน้องเราถึงกลายเป็นแบบนี้
ตั้งแต่เด็ก ตอนประถมเราก็นับว่าเป็นคนไม่ได้เรียนแย่ ก็ปานกลาง พอจบป.3 เราย้ายไปอยู่ ร.ร.เดียวกับแม่ อยู่ห้องเดียวกัน มีแม่เป็นครูประจำชั้น
ซึ่งแน่นอนว่าแม่เราก็ต้องเคี่ยวเข็ญเรามากขึ้น ทำให้ตอนนั้นผลการเรียนดีขึ้นมากกก จนสอบได้ที่ 1 ถึงป.6 แต่เวลาเราสอบได้ที่ 1 แม่ก็มักจะไม่ค่อยชมเรา
เหมือนมันเป็นหน้าที่ที่เราต้องทำอยู่แล้ว พอขึ้นมัธยมแม่ก็คาดหวังกับเราไว้สูงมาก จับเราเรียนพิเศษตอนเย็น เรียนคุมอง บลาๆ กล้าพูดได้เลยว่าตอนนั้นเราเกลียดการเรียนมาก กลับบ้านมาต้องอ่านแต่หนังสือ ไม่ได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อน ? ห้ามนอนดึก เล่นคอมต้องเล่นแค่ 2 ทุ่มไรแบบนี้ เราก็อยากมีช่วงเวลาแบบผ่อนคลายรีแลกซ์มั่ง แล้วเวลาแม่สอนการบ้านเราจะชอบตะคอกประมาณว่าเราห้ามทำไม่ได้ ไม่เป็นนะ ตะคอกย้ำตลอดว่าทำไม่โง่จัง ? เอาไปเปรียบเทียบกับคนโน้นคนนี้ (ซึ่งตอนเป็นเด็กเกลียดมากกับการเปรียบเทียบ) ทำให้เราไม่ค่อยอยากทำการบ้าน ถ้าทำก็ทำที่โรงดรียนมาเลย ช่วงนั้นเราเริ่มโดดเรียนพิเศษ แบบไม่อยากเรียนแล้ว เรียนไปก็ไม่รู้เรื่องแอบหนีกลับมาบ้านเอง บอกว่าครูไม่สอนมั่งอะไรแบบนี้พอแม่กับพ่อจับได้ พ่อเราก็ตีเราด้วยไม้หวาย (หรือเปล่าไม่แน่ใจ..) แต่เราเอาแขนไปรับจนกระดูกแขนร้าว จน ณ บัดนั้นเราก็เกลียดการเรียนมาตลอด แล้วเราก็ไม่ไปโรงเรียนอีกเลย (ตอนนี้เรียน กศน.อยู่) ทำไมต้องมาคอยบังคับ ? ทำไมถึงไม่เรียนพิเศษไม่ได้ ? ทำไมต้องคาดหวังในตัวเราขนาดนี้ เราอึดอัด ตอนนี้น้องเราเรียนอยู่ ป. 4 ซึ่งก็ถูกแม่กดดัน บังคับเกี่ยวกับเรื่องเรียนเหมือนกัน จนในที่สุดน้องกลายเป็นคนไม่ชอบไปโรงเรียน ไม่ชอบอ่านหนังสือ ทำการบ้านอะไรก็ทำแบบส่งๆ น้องเราจะแกล้งป่วยบ่อยมากเพื่อที่จะไม่ได้ไปโรงเรียน คือพอเรามองปุ๊ปเราก็เข้าใจเลยอะ ว่านี่มันเราตอนเด็กชัดๆ ?? เราก็อยากรู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร เพราะการที่แม่เคี่ยวเข็ญเรากับน้องมากเกินไปหรือ หรือว่าเรากับน้องขี้เกียจเอง ไม่ดีเอง เรากับน้องถึงได้กลายเป็นแบบนี้
เพราะแม่บังคับให้เรียนมากเกินไปหรือเปล่า เรากับน้องถึงเป็นแบบนี้ ?
แต่....มันมากเกินไปไหม ? เรากับน้องเราถึงกลายเป็นแบบนี้
ตั้งแต่เด็ก ตอนประถมเราก็นับว่าเป็นคนไม่ได้เรียนแย่ ก็ปานกลาง พอจบป.3 เราย้ายไปอยู่ ร.ร.เดียวกับแม่ อยู่ห้องเดียวกัน มีแม่เป็นครูประจำชั้น
ซึ่งแน่นอนว่าแม่เราก็ต้องเคี่ยวเข็ญเรามากขึ้น ทำให้ตอนนั้นผลการเรียนดีขึ้นมากกก จนสอบได้ที่ 1 ถึงป.6 แต่เวลาเราสอบได้ที่ 1 แม่ก็มักจะไม่ค่อยชมเรา
เหมือนมันเป็นหน้าที่ที่เราต้องทำอยู่แล้ว พอขึ้นมัธยมแม่ก็คาดหวังกับเราไว้สูงมาก จับเราเรียนพิเศษตอนเย็น เรียนคุมอง บลาๆ กล้าพูดได้เลยว่าตอนนั้นเราเกลียดการเรียนมาก กลับบ้านมาต้องอ่านแต่หนังสือ ไม่ได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อน ? ห้ามนอนดึก เล่นคอมต้องเล่นแค่ 2 ทุ่มไรแบบนี้ เราก็อยากมีช่วงเวลาแบบผ่อนคลายรีแลกซ์มั่ง แล้วเวลาแม่สอนการบ้านเราจะชอบตะคอกประมาณว่าเราห้ามทำไม่ได้ ไม่เป็นนะ ตะคอกย้ำตลอดว่าทำไม่โง่จัง ? เอาไปเปรียบเทียบกับคนโน้นคนนี้ (ซึ่งตอนเป็นเด็กเกลียดมากกับการเปรียบเทียบ) ทำให้เราไม่ค่อยอยากทำการบ้าน ถ้าทำก็ทำที่โรงดรียนมาเลย ช่วงนั้นเราเริ่มโดดเรียนพิเศษ แบบไม่อยากเรียนแล้ว เรียนไปก็ไม่รู้เรื่องแอบหนีกลับมาบ้านเอง บอกว่าครูไม่สอนมั่งอะไรแบบนี้พอแม่กับพ่อจับได้ พ่อเราก็ตีเราด้วยไม้หวาย (หรือเปล่าไม่แน่ใจ..) แต่เราเอาแขนไปรับจนกระดูกแขนร้าว จน ณ บัดนั้นเราก็เกลียดการเรียนมาตลอด แล้วเราก็ไม่ไปโรงเรียนอีกเลย (ตอนนี้เรียน กศน.อยู่) ทำไมต้องมาคอยบังคับ ? ทำไมถึงไม่เรียนพิเศษไม่ได้ ? ทำไมต้องคาดหวังในตัวเราขนาดนี้ เราอึดอัด ตอนนี้น้องเราเรียนอยู่ ป. 4 ซึ่งก็ถูกแม่กดดัน บังคับเกี่ยวกับเรื่องเรียนเหมือนกัน จนในที่สุดน้องกลายเป็นคนไม่ชอบไปโรงเรียน ไม่ชอบอ่านหนังสือ ทำการบ้านอะไรก็ทำแบบส่งๆ น้องเราจะแกล้งป่วยบ่อยมากเพื่อที่จะไม่ได้ไปโรงเรียน คือพอเรามองปุ๊ปเราก็เข้าใจเลยอะ ว่านี่มันเราตอนเด็กชัดๆ ?? เราก็อยากรู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร เพราะการที่แม่เคี่ยวเข็ญเรากับน้องมากเกินไปหรือ หรือว่าเรากับน้องขี้เกียจเอง ไม่ดีเอง เรากับน้องถึงได้กลายเป็นแบบนี้